در کارگاه های گیوه کشی معمولاً سه نفر با هم کار می کنند، این سه نفر که در یک مقطع مثلثی شکل به صورت زنجیره ای و یا تقسیم کار معین کار را شروع می کنند و به مرحله انجام می رسانند عبارتند از:
۱) پرونیParuni که از پارچه های رنگ شده فیتیله درست می کنند و نسبت به دو نفر دیگر از مهارت و تخصص کمتری برخوردار است و در واقع پرونی در مرحله شاگردی گیوه کشی قرار دارد.
۲) پی کینه گیرPeykanegir کسی که دارای تخصص و مهارت است و به مرحله استادی نزدیک می باشد . او بخش میانی کار و به عبارت دیگر بخش اتصال فتیله ها را انجام می دهد و تخت گیوه را برای انجام کار نهایی که به دست استاد کار انجام می گیرد آماده می کند.
گیوه زنانه کرمانشاه در ایران جز پر فروش ترین نمونه ها می باشد و در بسیاری از موارد به خارج از کشور نیز صادر می گردد.
۳) کلاشگرKelash ger که استاد و معمولاً صاحب کارگاه است برش و پرداخت و تکمیل تخت گیوه و بطور کلی موارد – حساس و دقیق کار را انجام می دهد.
مرحله دیگر اتصال رویه گیوه به تخت گیوه است و محل آن آنرا استاد کار با سوراخهائی که با درفش بوجود می آورد تعیین می کند و یک نفر دیگر که معمولاً در خارج از کارگاه است این محدوده را با ریسمانی که از موی بز تابیده شده می دوزد این کار را پرگامارونی Pergama runi و عامل این کار را پرکاماگیرPergama gir می نامند.
از جمله شباهت کفش پسرانه جورابی و انواع گیوه می توان به نرم و راحت بودن آن اشاره کرد.
