آویشن کوهی درجه یک مخصوص فرعون را تنها امیر قطر مصرف می کند

آویشن کم آب منبع بسیار خوبی از آهن است. آهن برای انتقال اکسیژن و تشکیل گلبول های قرمز خون در خون ضروری است.

همچنین در تولید سلول های جدید، هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی نقش دارد.

توجه به این نکته ضروری است که آهن موجود در گیاهانی مثل آویشن کوهی درجه یک نسبت به آهن موجود در غذاهای با منشاء حیوانی کمتر توسط بدن جذب می شود.

با این حال، جذب آهن از گیاهان اگر با مواد مغذی خاصی مانند ویتامین C مصرف شود، مطلوب است.

آویشن کم آب منبع کلسیم است. کلسیم فراوان ترین ماده معدنی در بدن است. این ماده عمدتاً در استخوان ها ذخیره می شود که بخشی جدایی ناپذیر از آن است.

به شکل گیری دومی و همچنین دندان ها و حفظ سلامت آنها کمک می کند. کلسیم همچنین نقش اساسی در لخته شدن خون، حفظ فشار خون و انقباض عضلات (از جمله قلب) دارد.

آویشن کم آب منبع منگنز است. منگنز به عنوان یک کوفاکتور برای چندین آنزیم عمل می کند که ده ها فرآیند متابولیک مختلف را تسهیل می کند. همچنین در جلوگیری از آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد شرکت می کند.

آویشن کم آب منبع عالی ویتامین K است. ویتامین K برای ساخت پروتئین هایی که در لخته شدن خون نقش دارند (هم در تحریک و هم در مهار لخته شدن خون) مورد نیاز است.

همچنین در تشکیل استخوان ها شرکت می کند. ویتامین K علاوه بر اینکه در غذا یافت می‌شود، توسط باکتری‌های موجود در روده ساخته می‌شود، از این رو کمبود این ویتامین بسیار نادر است.

آویشن تازه منبع ویتامین C است. نقش ویتامین C در بدن فراتر از خواص آنتی اکسیدانی آن است. در واقع، به سلامت استخوان ها، غضروف ها، دندان ها و لثه ها نیز کمک می کند.

علاوه بر این، از عفونت ها محافظت می کند، جذب آهن موجود در گیاهان را افزایش می دهد و بهبود را تسریع می کند.

گیاهان معمولاً در مقادیر زیاد مصرف نمی شوند. به عنوان چاشنی استفاده می شود، آنها نمی توانند تمام مزایای سلامتی را که به آنها نسبت داده می شود، ارائه دهند.

افزودن منظم و قابل توجه گیاهان به غذاها می تواند، حتی اگر حداقل، به دریافت آنتی اکسیدان در رژیم غذایی کمک کند. با این حال، مصرف گیاهی به تنهایی نمی تواند نیازهای آنتی اکسیدانی بدن را تامین کند.